Konu: Kadere İnat

arada geliyorsun aklıma olmadık zamanlarda
bazen birisi adını söylüyor
sen misin acaba diye dönüp bakıyorum ardıma

biliyorum sen olmadığını
ama yine de bir umut işte
bu beden var oldukça her seferinde isminle irkilecek ...

bir sonbahar daha geldi yine
güzelliklerinin yanında birlikte hüznünü de getirdi yanında...

asla gerçekleşmeyecek hayaller , düşler biriktirdim içimde
kimisi saf ve tertemiz çocukluktan kalma
büyüdükçe hayallerimiz de büyüyor bizimle birlikte
çocukluk neşesiyle kaybolup gidiyorlar birer birer zihnimizden
avcumuzdan kayıp gidiyorlar, yağmur damlaları gibi birer birer ...

insanlar neden boş boş konuşuyor bu kadar diye sorup duruyorum kendi kendime sabahtan beri.

sonuç ; hala düşünüyorum ama bir cevap bulamıyorum. sanırım saçmalamak insanın doğasında var. Doğuştan, yaratılıştan gelen bir hata...

içim yağmura hasret bir toprak parçası
her defasında istemeden kırıldıkça kırıldı

toz oldu içim dağıldı dört bir yana
kim bilir ne zaman geleceğim bir araya ...

bazıları hayalleri için yaşar
bazılarıysa hayallerindeki için

kimi insan durmadan düşler kurar,
hayal alemleridir bütün hayatları onların

kimisi ise sadece düşlerde yaşar
gerçek olmasını beklerken yitip giden hayatlarda ...

öyle bomboş sıradan bir adamım
hani fazlam vardır ama eksiğim de yok diyemem

kelimelerim, cümlelerim bile öyle cafcaflı değildir çoğu zaman
çayı, kahveyi bile saf seven birinden de anca bunu bekler insan

çoğu zaman onları da söylemekten çekinirim
korkarım karşımdakini incitmekten

dedim ya sıradan, dümdüz birisiyim diye
hepi topu bir karışlık hayatta üzmemek kimseleri lazım

ben bunu bilir, bunu derim kendime çoğu zaman
bugün varsın bir de bakmışsın yarın toprak olmuşsun ...

kangren olmuş sevdalarımız ,
yarınlarımız , aşklarımız ,
hayatlarımız içinde boş boş dolandığımız

ama en çok da ruhlarımız

hepimiz boş birer kabuk gibiyiz
biliyorum çoğunuz benim gibisiniz
yüzlerinizde sahte gülümsemeleriniz ...