Cennette Kavuşacağız

Bu Yazdıklarım Ne Bir Filmden Nede Bir Senaryodan Hepsi Gerçek Hayat Ve Kendi Hayatım 14 Yaşında Babamı Akciğer Kanserinden Kaybettim Babası Ölen Her Erkek Çoçuk Gibi Bir Anda Büyümüş Olgunlaşmıştım Artık Annem İçin Dimdik Ayakta Kalıp Onu Kimseye Muhtaç Etmemekti Amacım Birde Çoçukluk Aşkım Vardı Canımdan Çok Sevdiğim Bir An Bile Yanımdan Ayrılmayıp Bana Destek Olan Şanslıydım Ama Bundan 1 Sene Sonra Alacağım Haberle Hayatım Dünyam Kararacaktı Ogün Canımdan Çok Sevdiğim Kızın Lösemi Kan Kanseri Olduğunu Öğrendim Dünya Başıma Yıkıldı Altında Kalmıştım Tedavi Sürecinde Hep Yanında Oldum Kemoterapi Tedavisinde O Papatya Sarısı Saçları Dökülmüştü Ama Tek Derdi Benim Onu Artık Beğenmeyeceğimi Düşünüyordu Saçları Döküldükten Sonra Kafasında Bone Aynı Deniz Mavisi Gözlerinin Rengindeydi Onu Rahatlakmak İçin Bak Gözlerine Tam Uydu Çok Güzel Oldun Diyordum Mutlu Oluyordu Tam 1 Sene Sürdü Tedavi Ama Hastalık Geç Farkedildiği İçin Tedavi Sadece Ömrünü Uzatıyordu Ben Çaresizce O Günü Bekliyordum Onu Kaybedeceğim Günü Sonbahardı Yağmur vardı Gökyüzü bile ağlıyordu onun gidişine annesi babası perişandı bense sadece öyle tabutuna gözlerimi dikmiş bakıyordum Tabutunun Üzerine Gelinliği Serildi Hayallerimin Yıkıldığı Andı O Artık Onu Birdaha Göremeyecektım O masmavi Deniz gözleriyle bakıp gamzeleriyle bana gülümsemeyecekti Mezarının Başına Geldim Saatlerce Mezarının Başında Bekledikten Sonra Onu Babama Emanet Edip Gittim Onu Artık Sadece Rüyalarımda Görebiliyorum Bazen Babamla Birlikte Olduğunu görüyorum inanıyorumki emanetime sahip çıkıyor gelecekte ne olur bilemem ama onun kadar kimseyi sevmeyeceğimi iyi biliyorum

İnanıyorumki Öbür Hayatımızda Sonsuz Hayatımızda Onunla Beraber Olacağız

Sevdiklerinizin Kıymetini Yaşarken Bilin Yoksa Artık Çok Geç Olabilir