ashli
Bayan Üye
Org ya da organ denilen müzik aleti hariç, piyanonun en karmaşık müzik aleti olduğunu acaba biliyor musunuz? Gerçekte, piyano adı "yumuşak-kuvvetli "anlamına "pianoforte" deyiminden gelmektedir. Bu da,piyanonun ne kadar değişik tonlarda ses verebilen bir müzik aleti olduğunu belirtmek için düşünülmüştür.
Piyano böylesine karmaşık bir müzik aleti olmasına rağmen, ilk şekli "monokord tek kiriş" diye adlandırılan son derece ilkel bir kutu yapısındaydı. Bu kutuda sadece bir tel geriliydi ve skala'nın aralıkları kutunun üzerinde işaretlenmiş bulunuyordu. Eski kudsal kitaplarda da böyle bir müzik aletinin bahsi geçmektedir.
M. S. 1000 yıllarında, Guido d'Arezzo adında bir İtalyan bu müzik kutusunun üzerine uygulanmak için sürgülü bir köprü icat etti. Köprünün varlığından yararlanarak başka teller ve anahtarlar ekledi. 16. yüzyılda sözkonusu müzik aleti yaygın ölçüde kullanılmaktaydı.
Sonradan bu müzik aletinden geliştirilen en zevkli,en hoşa giden enstrüman "klavye" olmuştur. Klavye'de ses, tellerin titreşimleriyle elde ediliyordu. Teller gergin yaylar durumundaydı ve bunların üzerindeki düzleştirilmiş pirinç bir pimle basınç uygulanılmaktaydı. Bu müzik aletinde çalanın isteğine bağlı olarak ses tonunu güçlendirmek ya da düşürmek (azaltmak) imkanı vardı.
Gene buna yakın başka bir müzik aleti daha yapılmış olup, bu alet dikdörtgen biçimindeydi. Dört oktavlı bir anahtar düzeniyle çalınıyordu. 17. yüzyılda başka bir müzik aleti yaygınlaştı. Sözkonusu müzik aleti klavye'den daha büyüktü. Genellikle iki dizi anahtar düzeni vardı. Biçim itibarı ile büyük bir piyanoyu andırıyordu.
En sonunda, 1709 yılında Bartolommeo Christofori bildiğimiz piyanonun ilk örneğini yaptı. Tellerin vurmayla -tuşlara basarak ses vermesi, bunu daha önceki örneklerden ayırıyordu. Tuşlarla ses verme düzeni, önceki örneklerin en büyük sakıncası olan sürtünme sesinin bertaraf edilmesini sağlamıştı.
Bestelerinde piyanonun en yaygın ölçüde kullanılmasına zemin hazırlayan besteci Beethoven'dir.
Piyano böylesine karmaşık bir müzik aleti olmasına rağmen, ilk şekli "monokord tek kiriş" diye adlandırılan son derece ilkel bir kutu yapısındaydı. Bu kutuda sadece bir tel geriliydi ve skala'nın aralıkları kutunun üzerinde işaretlenmiş bulunuyordu. Eski kudsal kitaplarda da böyle bir müzik aletinin bahsi geçmektedir.
M. S. 1000 yıllarında, Guido d'Arezzo adında bir İtalyan bu müzik kutusunun üzerine uygulanmak için sürgülü bir köprü icat etti. Köprünün varlığından yararlanarak başka teller ve anahtarlar ekledi. 16. yüzyılda sözkonusu müzik aleti yaygın ölçüde kullanılmaktaydı.
Sonradan bu müzik aletinden geliştirilen en zevkli,en hoşa giden enstrüman "klavye" olmuştur. Klavye'de ses, tellerin titreşimleriyle elde ediliyordu. Teller gergin yaylar durumundaydı ve bunların üzerindeki düzleştirilmiş pirinç bir pimle basınç uygulanılmaktaydı. Bu müzik aletinde çalanın isteğine bağlı olarak ses tonunu güçlendirmek ya da düşürmek (azaltmak) imkanı vardı.
Gene buna yakın başka bir müzik aleti daha yapılmış olup, bu alet dikdörtgen biçimindeydi. Dört oktavlı bir anahtar düzeniyle çalınıyordu. 17. yüzyılda başka bir müzik aleti yaygınlaştı. Sözkonusu müzik aleti klavye'den daha büyüktü. Genellikle iki dizi anahtar düzeni vardı. Biçim itibarı ile büyük bir piyanoyu andırıyordu.
En sonunda, 1709 yılında Bartolommeo Christofori bildiğimiz piyanonun ilk örneğini yaptı. Tellerin vurmayla -tuşlara basarak ses vermesi, bunu daha önceki örneklerden ayırıyordu. Tuşlarla ses verme düzeni, önceki örneklerin en büyük sakıncası olan sürtünme sesinin bertaraf edilmesini sağlamıştı.
Bestelerinde piyanonun en yaygın ölçüde kullanılmasına zemin hazırlayan besteci Beethoven'dir.