bedelsizask
Kayıtlı Üye
Ölüm yalnızdı giderken...Hüzün bile eşlik edememişti.Geride kalanlar kendi hallerine üzülürken,bilinmezliğine gitmekteydi,geride kalanlar birbirlerine ikramda iken o elindekiler ile yetinecekti.Ne zordur sonraya kalan ölüm,ne zordur sonraya kalan kabir,sırat,berzah,mahşer....?Hiç 'oku'maya başlamadığı bir kitabı nasıl bitirir insan.Evveli ve ahiri 'an' da yaşamayana değil ölüm,yaşamak bile zor değil midir?Bilincimizdeki nar ile bilincimizdeki nur ile yani ellerimizle yaptıklarımız ile değil midir yolculuğumuz.'Hiç kimseden etmem şikayet' dedikleri budur herhalde...
Sözüm içinde dürülü olanı bilip de açamayanadır,özünün bildiğini nefsine duyuramayanadır,azığı olup da yolda aç kalanadır,ölmeden önce ölemeyip,nefsini bilemeyenedir.Ne zalimdir insan...İnsanın kendine verdiği zararı alem bir araya gelse yapamazmış.Belkide dışarıda bir alem olmayışındandır.İçinde miyiz,dışında mı yerine içimizde mi, dışımızda mı? demek belkide daha doğru.O yüzden özümün sözü nefsimin kulağınadır...
Sözüm içinde dürülü olanı bilip de açamayanadır,özünün bildiğini nefsine duyuramayanadır,azığı olup da yolda aç kalanadır,ölmeden önce ölemeyip,nefsini bilemeyenedir.Ne zalimdir insan...İnsanın kendine verdiği zararı alem bir araya gelse yapamazmış.Belkide dışarıda bir alem olmayışındandır.İçinde miyiz,dışında mı yerine içimizde mi, dışımızda mı? demek belkide daha doğru.O yüzden özümün sözü nefsimin kulağınadır...
