Majisyenin önceki yazılarımda tartıştığımız üç aracı birçok uygulamaya sahiptir; fakat en önemli kullanımları eğitim çalışması başladıktan ve ilk büyük engellerle karşılaşıldıktan sonradır. Tradisyonda bu engele verilen biraz dramatik isimle Eşik Bekçilerinden bu kitapta daha önce bahsedilmişti. Bu olgu, majisyenin gelişimindeki en sık rastlanılan ve en hayati aşamayı temsil eder. İnsandan insana farlılıklar vardır. Bu olgu her insanda farklı bir biçime bürünebilir. Bununla birlikte modern dünyada faal olan bazı etkenler, Bekçiyle karşılaşmaya belirli bir biçim vermektedir.
İnsanlar majiyi araştırmaya sevk eden çeşitli etkenler vardır; fakat genellikle iki etken günümün majisyen adaylarında ortaktır. Bunlardan biri majinin bir maske veya duruş, kişinin öz algısının kötü aydınlatılmış aynasındaki yansıma yerine konan bir imgedir. Majinin skandalsı ünü, son bin yılın büyük bir kısmında baskılara tabi olması, kendini Batı Kültürünün iktidar yapısına yabancı hisseden bir çok insana majiyi çekici kılabilir. Majisyen olmak��? bir kimlik sunar ve genellikle belli büyüklüğe sahip şehirlerde baskı ve kadirimutlaklık fantezilerinin sosyal-psikoloji öğrencilerinin çok iyi tanıdığı bir karışıma dönüştüğü bir cemaat sunar.
Fakat bu huzur verici maske madalyonun yalnızca bir yüzüdür. Madalyonun diğer yüzünde, genellikle belirsiz ve tam biçimlenmemiş bir arzu olur. Bu arzu yalnızca bir maske veya poz takınmanın çok ötesine giden ve ne egemen kültürün ne de majikal alt kültürün karşılayabileceği gerçek bir arzudur. Bu arzunun gücü bir büyücü olmak��? değil, Bir��? olmaktır. Genellikle majisyen adayını majiye iten toplumumuzdaki olası karşı kültürlerden hiçbiri değil, işte bu arzudur.
Bu iki arzu, mask ve gerçeklik, majiye yeni başlamış kişi katılımını kitaplar okumak ve cemaatin bir iki ritüelini iştirak etmekle sınırladığı sürece uyum içinde el ele ilerler. Bununla birlikte kişi düzenli uygulamaya geçtiğinde bu uyum parçalanır. Bir majisyen olabilirsiniz, Bir��? de olabilirsiniz; ama ikisi birden olamazsınız. Majikal eğitimin disiplinleri her türden maskeye, hatta majisyen maskesine düşmandır; majikal güç ve kendi kendine yetme fantezileri, yeni başlayan majisyenin düşüncelerini iki dakikadan fazla kontrol edemediği gerçekliğe tepe üstü çarpar. Temel majikal disiplinlerin amacı, daha derin seviyede, kendini tanımadır; her türden maskenin altında tam da bu kendini tanıma korkusu yatar.
Demek ki pratik uygulamanın başlangıcında veya ilk aşamalarında alt edilmesi gereken engel bu korkudur. Bu korku kendini çeşitli biçimlerde saklayabilir. Bazen kendini can sıkıntısı olarak gizler, gerçekten de birçok temel majikal egzersiz sıkıcıdır. Bazen kendini kafa karışıklığı olarak gizler. Majikal alıştırmaların kafa karıştırıcı oldukları da doğrudur; çoğu zaman kasıtlı olarak böyledirler. Bazen başka bazı ilgiler, yani, maji dışındaki her alana duyulan ilgi olarak gizler kendini. Bu ilgiler majikal uygulama için gerekli vakti talep ederler. Elbette majikal eğitimin günün belli bir vaktini aldığı da doğrudur. Nihayet bazen kendi biçimiyle ortaya çıkar; herhangi bir uyarıda bulunmadan, herhangi bir açıklaması olmadan bir uygulamanın ortasında birdenbire dehşetengiz bir korku olarak ortaya çıkar.
Biçimi ne olursa olsun bu engelin etrafından dolanmanın hiçbir yolu yoktur, engeli aşmanın ancak tek bir yolu vardır: azim. Bu aşamada uygulamayı bırakmak veya uygulamaları ciddi bir biçimde değiştirmek, Bekçinin sizi geri göndermesi anlamına gelir. Sıkıcılığa, kafa karışıklığına, başka faaliyetlerin cazibesine, değişim, gelişim korkusuna rağmen çalışmada ısrar etmek kazanmaktır. Bekçi karşınıza yeniden dikilebilir; kişinin bırakması gereken birden fazla maske olabilir; fakat her zafer bir sonrakini kolaylaştırır.
Bu bölümün başında bahsedilen eğitimin üç temel aracı işte burada sahneye çıkar. Bu üç silah Bekçiye karşı kullanılacak silahlardır. Etüt yeni başlayan majisyenin kendi deneyimlerini ortak bir motifin parçası olarak anlamasına ve Bekçinin karşısına bilgiyle çıkmasına imkan tanır. Rutin, Bekçinin getirebileceği baskılara rağmen aceminin eğitimin pratik uygulamasına devam etmesine yardım eder. Majikal günlük Bekçi ile yapılan her mücadelenin daha öncekilerle karşılaştırılmasına ve geçmiş deneyimlerle yola devam edilmesine yardım eder. Bütün bunlar olmadan da kazanmak mümkündür; fakat bunlar ilerlemeyi çok kolaylaştırırlar
İnsanlar majiyi araştırmaya sevk eden çeşitli etkenler vardır; fakat genellikle iki etken günümün majisyen adaylarında ortaktır. Bunlardan biri majinin bir maske veya duruş, kişinin öz algısının kötü aydınlatılmış aynasındaki yansıma yerine konan bir imgedir. Majinin skandalsı ünü, son bin yılın büyük bir kısmında baskılara tabi olması, kendini Batı Kültürünün iktidar yapısına yabancı hisseden bir çok insana majiyi çekici kılabilir. Majisyen olmak��? bir kimlik sunar ve genellikle belli büyüklüğe sahip şehirlerde baskı ve kadirimutlaklık fantezilerinin sosyal-psikoloji öğrencilerinin çok iyi tanıdığı bir karışıma dönüştüğü bir cemaat sunar.
Fakat bu huzur verici maske madalyonun yalnızca bir yüzüdür. Madalyonun diğer yüzünde, genellikle belirsiz ve tam biçimlenmemiş bir arzu olur. Bu arzu yalnızca bir maske veya poz takınmanın çok ötesine giden ve ne egemen kültürün ne de majikal alt kültürün karşılayabileceği gerçek bir arzudur. Bu arzunun gücü bir büyücü olmak��? değil, Bir��? olmaktır. Genellikle majisyen adayını majiye iten toplumumuzdaki olası karşı kültürlerden hiçbiri değil, işte bu arzudur.
Bu iki arzu, mask ve gerçeklik, majiye yeni başlamış kişi katılımını kitaplar okumak ve cemaatin bir iki ritüelini iştirak etmekle sınırladığı sürece uyum içinde el ele ilerler. Bununla birlikte kişi düzenli uygulamaya geçtiğinde bu uyum parçalanır. Bir majisyen olabilirsiniz, Bir��? de olabilirsiniz; ama ikisi birden olamazsınız. Majikal eğitimin disiplinleri her türden maskeye, hatta majisyen maskesine düşmandır; majikal güç ve kendi kendine yetme fantezileri, yeni başlayan majisyenin düşüncelerini iki dakikadan fazla kontrol edemediği gerçekliğe tepe üstü çarpar. Temel majikal disiplinlerin amacı, daha derin seviyede, kendini tanımadır; her türden maskenin altında tam da bu kendini tanıma korkusu yatar.
Demek ki pratik uygulamanın başlangıcında veya ilk aşamalarında alt edilmesi gereken engel bu korkudur. Bu korku kendini çeşitli biçimlerde saklayabilir. Bazen kendini can sıkıntısı olarak gizler, gerçekten de birçok temel majikal egzersiz sıkıcıdır. Bazen kendini kafa karışıklığı olarak gizler. Majikal alıştırmaların kafa karıştırıcı oldukları da doğrudur; çoğu zaman kasıtlı olarak böyledirler. Bazen başka bazı ilgiler, yani, maji dışındaki her alana duyulan ilgi olarak gizler kendini. Bu ilgiler majikal uygulama için gerekli vakti talep ederler. Elbette majikal eğitimin günün belli bir vaktini aldığı da doğrudur. Nihayet bazen kendi biçimiyle ortaya çıkar; herhangi bir uyarıda bulunmadan, herhangi bir açıklaması olmadan bir uygulamanın ortasında birdenbire dehşetengiz bir korku olarak ortaya çıkar.
Biçimi ne olursa olsun bu engelin etrafından dolanmanın hiçbir yolu yoktur, engeli aşmanın ancak tek bir yolu vardır: azim. Bu aşamada uygulamayı bırakmak veya uygulamaları ciddi bir biçimde değiştirmek, Bekçinin sizi geri göndermesi anlamına gelir. Sıkıcılığa, kafa karışıklığına, başka faaliyetlerin cazibesine, değişim, gelişim korkusuna rağmen çalışmada ısrar etmek kazanmaktır. Bekçi karşınıza yeniden dikilebilir; kişinin bırakması gereken birden fazla maske olabilir; fakat her zafer bir sonrakini kolaylaştırır.
Bu bölümün başında bahsedilen eğitimin üç temel aracı işte burada sahneye çıkar. Bu üç silah Bekçiye karşı kullanılacak silahlardır. Etüt yeni başlayan majisyenin kendi deneyimlerini ortak bir motifin parçası olarak anlamasına ve Bekçinin karşısına bilgiyle çıkmasına imkan tanır. Rutin, Bekçinin getirebileceği baskılara rağmen aceminin eğitimin pratik uygulamasına devam etmesine yardım eder. Majikal günlük Bekçi ile yapılan her mücadelenin daha öncekilerle karşılaştırılmasına ve geçmiş deneyimlerle yola devam edilmesine yardım eder. Bütün bunlar olmadan da kazanmak mümkündür; fakat bunlar ilerlemeyi çok kolaylaştırırlar
