'
Sonsuzluğu birlikte tatmak istediğiniz birini yitirdiğiniz oldu mu hiç? Evet daha önce hiç böyle hissetmemiştim.
Ben huzur arayan kafası karışık bir kızım.
Bulmuştum da huzurumu. Yatağının sıcağında, dudaklarından içime işleyen nefesinde, saçlarımda dolanan ellerinde, sözlerinde. Kokusunda..
Saatlerce güldüm, saatlerce ağladım yanında. Ama en çok güldüm. Onunla olduğum her an gülüyordum.
Kahkalarımız, bir sokağın ortasından, bir kaldırım kenarından, bir kafeden, belki bir filmden, bir odadan yayılıyordu etrafa.
Olduğu her yer mutluluk. olduğu her yer huzur. insanlar neden değişir ki? Yaşanılanlar değil bence. Alışılmışlık.
Ve insanlar neden bir şeylerin altında hep bir neden arar? Bunun cevabını bende bilmiyorum açıkçası.
Bir eylem içten geldiği gibi yapılamaz mı? Kafama estiği gibi. Ama işler böyle yürümez bazen. O yanınızdayken canınızın acısından, yüreğinizin acısından her an ölmek için yalvarsanız bile, hiç gitmesin istersiniz.
Onsuz mutluluk bir anlam ifade etmiyor. Onsuz mutlu olmak canımı çok daha fazla yakıyor. Keşke silebilsem onu, filmdeki gibi.
Yine de yaşanılan onca güzel şeyin yaşanılmamış olmasını dilemem. Tekrar başa dönüyorum, ben hayatımın en güzel günlerini seninle yaşadım.
Daha önce hiç böyle şeyler hissetmemiştim. Hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Sırf belkide o kadar güzel günlerimiz oldu diye, bu günlerimiz katlanılmaz oluyor.
En baştan başlayabilir miyiz? Defalarca denedik. Benimle ilgilen dediğimde, senin yaptığın şeyi istemiyorum.
Anlam istiyorum. Aşk istiyorum. Hayatın anlamı küçük şeylerde gizli bence. En ufak şeylerde insanların düşündüğünün aksine.
Küçük şeylere anlam yüklemeni istiyorum. Beni sev. Eskisi gibi. Gözlerinde görmek istiyorum aşkını.
Ben giderken, veda bile etmiyorsun. Aramıyorsun bile. Tadını çıkar. Bu bizim şarkımız olsun sevgilim. Hayatımızın filmi olsun.
Farklı yollarda, sil baştan yaşayalım.