Caramio
Bayan Üye
Uslanmadık ayrılıklarda bile...
bir türlü anlatamadım yüreğimdekileri
şöyle açık açık
şöyle bağırarak
şöyle sevdalıca
kadeh de konuşturamadık seninle
göremedik şişelerin dibini,
haliyle sevdiğimizi
oturup da erkek gibi oynatamadık zarları kahve köşelerinde
hesabına değil koçum,
ortaya yürek koymacasına
özlediklerimizin ismini hep sakladık
hep yok saydık aslında var olanları
seviyorum diyenlere inanmadık
beceremedik sevmeyi belki de
hem inanmadık
hem beceremedik
ama hep aradık,
koynumuza alacak bir yar var mı diye
bazı günler kaybolduk çocukluğumuzun o dar
ve misket kokan sokaklarında
birbirine yakın taşlı kalelere gol attık,
cam kırdık,
kalp kırdık,
uslanmadık..
uslanmadık ayrılıklarda bile
cebimize dönüşü olmayan biletler sıkıştırdılar
itiraz edecek kadar reşit değildik o zaman sevişmelerde
büyüdüğümüzü bile,
çok sonraları farkettik
çok sonraları anladık yalnızlığın miras kaldığını
yalnızlık zenginlik değilmiş koçum,
kandırıldık..
sonra duvarlara astık,
güler yüzlü fotoğraflarımızı
mutlu olduğumuz günler içimizi acıtsın,
isyanlarımızı çoğaltsın diye
belki de mazoşist ülkesinin yaşayan vatandaşlarıydık
acıyla emzirildik diye,
acıya doyamadık..
şimdi salaş bar köşelerinde arıyorum kaybettiklerimi
şişelerin dibini görebildiğim her masada,
şarkılar söylüyorum
bir üstat türkülerle yıkıyor beni
bir başkası kulaklarıma hüzzam kusuyor ayılmam için
garson yan masadan diyerek,
yazdığım şiirleri getiriyor önüme
kabaran hesabımı,
tanıdığım ve sevdiğim adamlar ödüyor
eve nasıl geldiğimi,
bir ben
bir de Allah biliyor
anlayacağın
şöyle oturup konuşamadık seninle
şöyle karşılıklı
şöyle baş başa
bir türlü anlatamadım yüreğimdekileri
şöyle açık açık
şöyle bağırarak
şöyle sevdalıca..
bir türlü anlatamadım yüreğimdekileri
şöyle açık açık
şöyle bağırarak
şöyle sevdalıca
kadeh de konuşturamadık seninle
göremedik şişelerin dibini,
haliyle sevdiğimizi
oturup da erkek gibi oynatamadık zarları kahve köşelerinde
hesabına değil koçum,
ortaya yürek koymacasına
özlediklerimizin ismini hep sakladık
hep yok saydık aslında var olanları
seviyorum diyenlere inanmadık
beceremedik sevmeyi belki de
hem inanmadık
hem beceremedik
ama hep aradık,
koynumuza alacak bir yar var mı diye
bazı günler kaybolduk çocukluğumuzun o dar
ve misket kokan sokaklarında
birbirine yakın taşlı kalelere gol attık,
cam kırdık,
kalp kırdık,
uslanmadık..
uslanmadık ayrılıklarda bile
cebimize dönüşü olmayan biletler sıkıştırdılar
itiraz edecek kadar reşit değildik o zaman sevişmelerde
büyüdüğümüzü bile,
çok sonraları farkettik
çok sonraları anladık yalnızlığın miras kaldığını
yalnızlık zenginlik değilmiş koçum,
kandırıldık..
sonra duvarlara astık,
güler yüzlü fotoğraflarımızı
mutlu olduğumuz günler içimizi acıtsın,
isyanlarımızı çoğaltsın diye
belki de mazoşist ülkesinin yaşayan vatandaşlarıydık
acıyla emzirildik diye,
acıya doyamadık..
şimdi salaş bar köşelerinde arıyorum kaybettiklerimi
şişelerin dibini görebildiğim her masada,
şarkılar söylüyorum
bir üstat türkülerle yıkıyor beni
bir başkası kulaklarıma hüzzam kusuyor ayılmam için
garson yan masadan diyerek,
yazdığım şiirleri getiriyor önüme
kabaran hesabımı,
tanıdığım ve sevdiğim adamlar ödüyor
eve nasıl geldiğimi,
bir ben
bir de Allah biliyor
anlayacağın
şöyle oturup konuşamadık seninle
şöyle karşılıklı
şöyle baş başa
bir türlü anlatamadım yüreğimdekileri
şöyle açık açık
şöyle bağırarak
şöyle sevdalıca..
