Efser
Bayan Üye
Sularım yorgun; dağa-taşa vurma nehirlerimi. Nevrim sönük; nûruma fer, tomurcuklara ter taşıyamadım. Ben!; hicrân gölü, hüsrân ırmağı, ağır ağrılarım; ben!; nevralji dölü…
Çoğum su; karalarımı ayır, suyumda yüzdür gemilerini. Kara yanlarımı, kararanlarımı geç, her yer senin!; iskelemden gir, sancağımdan çık benim. Kimi yerlerim balıköldüren, kirli; temiz taraflarımdan sular getir, yıka kirimi. Bir damar, bir nehir var bende kabaran, kibirli; kurşunlanmış sularımdan getir; zeminine bastır kibrimi. Dokunulmamış bir çay bul bende, sen yak çırânı, çırâsını… Ve sen demle/n…
Anladım ki yuvamda bir ölü denizim. Atân Nûh gibi gemine topla sularımın kavmini, bir boşluğa, bir sonsuzluğa akıt beni; boşlukta veya sonsuzlukta ben şekilleri; yolunu bilen nehirler, kendinde demli çaylar, okyanus koynunda göller… Beni buradan taşı; boşluğu suylen doldurayım, sonsuzluğa sulak biçimler vereyim.
Seni gemi yapmak için kendimi suya verdim. Gemi, sudan başka nereye gidebilir ki!
Bende kalmanı, dalmanı, kendini bana salmanı istedim.
Kaburgamı, omurgamı kır, em iliklerimi; boşalt benden beni, bileğine kes bileğimi…
Gücüm tâkâtten düşürdü beni, ve yıprattı, eskitti beni güneşin ay tutulması enerjisi.
Bir kusursuzluk kusuru, eksik yerde, zamânda tam olma fazlalığı; yetmeme değil, fazla gelme problemi. Her anahtar açar kalbimi de, hiçbir anahtar kendin(d)e kilitleyemez kalıbımı.
Ve benim anahtarlarını bile bile kaybettiğim, açamadığım yanlarım, hücrelerim… Bundandı senden kaçırdım hep sandukalarımı. Korktum; açamadığın yer yoktu senin. Ki benim açamadıklarıma da tevessül ettin. Varlığı inkâr harâmdır. Varım ve varlığım budur; varlığımda varlığın budur. Kim sansa ki ben perilerin günahlı avuçlarındayım, yanılır.
Perinin değil, cadıların pîri olan Şeytânın avucuna girmedim, bir günâhı, burnundan getirdim İblîsin.
De şimdi gemini kır,
sal tahtalarını suyuma
ve suyumda çürü, suyumu çürüt
çürüyüş sonrasıdır diriliş…