Tek Kazanan Toprak Olacak

Kaybederken insanlar sevdiğini,
Ağaç kabuğuna saklanıyordum.
İnsanları seyrederken açıyordu hayat,
Göz pınarlarımın kapağını.
Bizler oturduğumuzda Halil İbrahim sofrasına,
Onlar önümüzdeki ekmeğe meylediyordu.
Durmuyordu gençliğim,
Sonuma doğru büyüyordum,
Bu hazin dünyada,
Ölüyordum...
Ben verdiğim kadarını çekerim sineme,
Lakin verdiğim kadarını çaldı insanlar .
Yaşıyorsam, arıyorumdur hala,
Verdiklerimin arta kalanlarını.
Topladığımda bütün gençliğimi maziden,
Ardımda bir tek şiirlerim kalacak.
Yaşadıklarımı boynuma zincir,
Yaşayamadıklarımı kulağıma küpe yapacağım.
Ama yarın çok geç olucak,
Biri daha veda edecek dünyaya ,
Arkasında bırakacak,
İnsanlığından arda kalanları.
Hepimiz kaybedeceğiz,
Lakin tek kazanan toprak olacak...

​