Arama sonuçlarınız

Artık hissizleştiğinde anlayacaksın, Büyümek nede insafsızmış... Sultan olsanda yıkılırsın, Yetim olsanda. Acımıyorlar kimseye azizim, Oysa sen herhangi kimsemiydin? Sanmıştın ki hayatındaki izdin, Büyümek nede insafsızmış. Gitme dediğin arkasına bakmaz, Arkada kalanlar ileriyi görmez...

Yoluna güller serdiğim kaderimiz, Yolumuza dikenler saçtı. Şu hayatta herkesi yaşattıda, Bir bize mezar açtı. Dar bir mezarın içindeyiz, Üzerimize ayrılık atıyorlar. Şu hayatta herkesi çıkardılarda, Bir bizi gömüyorlar. Biz derken dökülen yaşlarımız, Bir umut filizlendiremedi. Şu toprakta...

“Kötü hissetme” dedi, Sandı ki sadece kötü hissettim. Ömrümden bir parça verdim, Parçamı gömdü toprağa. Sandı ki sadece kötü hissettim... Hiç ortam olmadı benim, Ya var oldum, yada ölü. Ölü olduğum şu anlarda, Sandı ki sadece kötü hissettim... Pişman mısın deseydi eğer, Yine ölürdüm derdim...

---> Cevap: Arka Bahçem.... :hi:

Çok zaman geçti. Sana ilk yazdığım şiirden sonra, Emanetinmiş gibi hala sana yazıyorum. İlk şiirimden bu yana çok zaman geçti. Sen belki artık yağmurları çok sevdin, Belkide eline kondu, Bir bahar sabahı karahindiba poleni. O şiirimden bu yana çok zaman geçti. Sen belkide başkasına yar...

Aşk eski bir yalan, Sevmekse tozlanmış. Sen bende değilsin, Ben kimbilir nerelerdeyim. Dört duvar yalnızlığında, Özgürlüğü hayal ediyorum. Unutmak çok uzaklarda, Ben kimbilir nerelerdeyim. Yoruldum nefessizim, Uykularım kaçtı arıyorum. Onlar seninle biliyorum, Ben kimbilir nerelerdeyim. Burda...

Büyüdükçe küçülen dünyamda, Çiçeklerimin üstüne basıyorlar. Koşturucak bir sürü bahçeden, Benim arka bahçemi seçiyorlar. Dur bakalım çocuk, Artık ezme kardelenlerimi, Can suyunu gözlerimden akıttım. Dinle bakalım çocuk, Artık girme arka bahçeme, Ben kapısını onun sözüyle kapattım.

Gelin olmuş giderken sen, Hava hafiften yağmurlu ve kasvetliydi. Kaybetmeyi yenilmek sanarken ben, Sen gelin olmuş gidiyordun... Kaybetmek yenilmek değilmiş, Yenilmek geri dönüşün olmamasıymış. Kaybederken biz insanlar, Sığınırmışız belkilere. Gelin olmuş girerken sen, Belkilerimi kaybettim...

---> Cevap: Ben Miyim? Ben teşekkür ederim :hi:

Güneş yakıyor tenimi, Bu senede kavruluyorum. Tadım değişiyor, Acılaşıyorum. Ben miyim ordaki? Söğüt ağacının gölgesinde, Bu dünyaya paydos eden ben miyim? Ben miyim ordaki? Beyaz rakının en içinde, O acıdan kıvranan adam ben miyim? Bensem eğer o adam, Nede düşmüşüm en dibe. İzlerim kayboluyor...

---> Cevap: Şiirlerim Kitap veya dergide şiiri yayımladıktan sonra biri google**™a yazdığında direk site çıkıcak tarih de kitaptan önce kendi şiirimin hırsızı olmak istemem insanların gözünde :okur: dergi de zaten buna müsade etmez :hi: ---- Mesajlar Birleştirildi ---- Ama zaten devam edicem...

Öncelikle kolay gelsin. Yakında kitap ve dergi ile ilgili çalışmalara başlicam. Sitede olan şiirlerimi kaldırma şansım var mı acaba.

Kaybederken insanlar sevdiğini, Ağaç kabuğuna saklanıyordum. İnsanları seyrederken açıyordu hayat, Göz pınarlarımın kapağını. Bizler oturduğumuzda Halil İbrahim sofrasına, Onlar önümüzdeki ekmeğe meylediyordu. Durmuyordu gençliğim, Sonuma doğru büyüyordum, Bu hazin dünyada, Ölüyordum... Ben...

Serin sularda yüzerken çaresizlik, Bizler yalnızlığımızda boğuluyorduk. Balıklar özgürdü belki, Ama biz nefes bile alamıyorduk. Çıkmaza girmişti gün doğumu, Ne doğabiliyordu, Nede yerinde duruyordu. Arafta kalmış şu dünya, Sevmek yada sevilmek arasında. İkisinide yapamadı insan oğlu, Çekildiler...

---> Ramazan Ayı DF Yoklaması ! 29.05.2017 Ramazan Ayımız Mübarek Olsun :hi:

Saat sabah beşi geçiyordu. Bir elimde kahve, Parmaklarımda sigara seni düşünüyordum. Aklıma düştüğünde, Saat beşi geçiyordu. Güneş usulca uzatmıştı ışığını ufuktan, Gözlerim kan ağlamaktayken, Ve sen rüyanda çiçeklerli koklarken, Saat beşi geçiyordu. Neyseki görmüyordun, Uykusuzluktan çökmüş...

Dalga çekti, Ayaklarımın altındaki kum tanelerini. Düşündüm denizin üzerindeki, Ayın resmine bakarken. Eğer ben bir kum tanesi, Hayat üstüme basan ayak, Sende o dalgaysan, O zaman nede güzeldir denizdeki yakamoz. Lakin, sen o ayak, Ve dalgada hayatsa, Ne kadarda acımasız denizdeki yakamoz. Ay...

Duydum ki bir tırtıl sanıyormuşsun kendini, O yaprak benim, bu yaprak benim koşuyormuşsun. Bahar gelince yiyormuşsun doyasıya, Taze yaprakların yeşilini. Kış kapıya dayanınca, kaçıyormuşsun köşe bucak, Sığınacak yürek arıyormuşsun. O zaman bir bahar ayında sev beni, Henüz daha tırtılken...

Bu gün, çocukluğum kokar sokağım, Bir köşede eriterek dondurma yerim, Diğer köşede hep çaldırdığım bilyelerim. Safmıydım bilmem ama, Aşkı ışıklı ayakkabıma benzetirdim. Yansın diye koşturur, Toprağı delercesine zıplardım. Biraz deli doluydum, Lakin sevmesinide iyi bilirdim. Şimdi iyi bak şu...

Rüzgar aldı intikamını, Yağmur olmuş yine yaveri. Esmer bir kadın güvendi gökyüzüne, Çıktı istanbulun baharına. Paçaları ıslandı, Ruhu yaralıydı. Derin derin baktı gök kubbeye, Gözleri gece gibiydi, Ama saklamaktaydı gündüzleri. Rüzgar utandı ılık esti, Öptü esmer kadının yanaklarından, Güneş...